Jeśli środki zaradcze z powodu samopomocy na skurcze menstruacyjne nie zmniejszą bólu po trzech miesiącach, możesz rozważyć leczenie. Leczenie skurczów menstruacyjnych obejmuje stosowanie leków przeciwzapalnych, doustnych środków antykoncepcyjnych i silniejszych leków przeciwbólowych.
Niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) zmniejszają wytwarzanie prostaglandyn, co łagodzi skurcze menstruacyjne.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak Cataflam® (diklofenak), mogą być przepisywane, gdy leki przeciwzapalne OTC nie są w stanie odpowiednio złagodzić bólu menstruacyjnego. Inne leki z grupy NLPZ często przepisywane w leczeniu skurczów miesiączkowych to: naproksen (Naprosyn, Anaprox), ibuprofen (Motrin, IBU), indometacyna (Indocin) i kwas mefenamowy (Ponstel).
Jeśli lekarz przepisał NLPZ, należy zażyć lek dokładnie tak, jak zalecono. U kobiet chorych na astmę lub u których wystąpił atak astmy, pokrzywka lub jakakolwiek inna reakcja alergiczna na kwas acetylosalicylowy lub jakikolwiek inny NLPZ nie powinien przyjmować NLPZ w przypadku skurczów miesiączkowych.
Tabletki antykoncepcyjne często zapewniają skuteczną ulgę w bolesnych skurczach menstruacyjnych. Hormony w doustnych środkach antykoncepcyjnych pomagają w regulacji cyklu miesiączkowego i często pomagają zmniejszyć lub wyeliminować skurcze menstruacyjne i inne objawy menstruacyjne, takie jak te, które występują u kobiet z PMS lub PMDD. W przypadku stosowania wyłącznie w celu złagodzenia skurczów menstruacyjnych konieczne są 6 do 12 miesięcy doustnych środków antykoncepcyjnych.
Większość kobiet odczuwa przedłużoną kurację po odstawieniu tabletek.
Gdy inne zabiegi medyczne nie są możliwe lub gdy nie zapewniają ulgi w skurczach miesiączkowych, silniejsze leki przeciwbólowe, w tym środki odurzające, takie jak kodeina, są przepisywane do krótkotrwałego stosowania.
Jeśli masz wkładkę wewnątrzmaciczną
Podczas gdy w ciągu pierwszych kilku miesięcy po założeniu wkładki wkładkowej dochodzi do zwiększonych skurczów, jeśli zwiększony ból miesiączkowy trwa dłużej niż 6 miesięcy, porozmawiaj z lekarzem o usunięciu wkładki wewnątrzmacicznej.
Jeśli nadal chcesz zapobiegać nieplanowanym ciążom, Ty i Twój lekarz powinniście porozmawiać o innych rodzajach środków antykoncepcyjnych
