Wielu przyszłych rodziców ma wyobrażenie o pięknym małym chłopcu lub dziewczynie, proszącym o uściski i przytulanie, zapraszając mamę i tatę do udanej herbaty impreza lub pytanie "czy przyjdziesz grać?" W rzeczywistości wielu rodziców nie tylko oczekuje, ale polega na tym, że ich dziecko jest marzycielem pomysłów i inicjatorem udawanej gry.
Dzieci z autyzmem, chociaż mogą mieć ogromną wyobraźnię, są mało prawdopodobne, aby objąć przywództwo społeczne.
W rzeczywistości, dzieci z autyzmem często są bardziej niż szczęśliwi, że mogą grać same, powtarzając swoje ulubione czynności w kółko bez zaangażowania ze strony mamy, taty i nikogo innego.
Co więcej, dzieci z autyzmem rzadko naśladują innych. W rezultacie rzadko grają w takie udawane gry lub sport, jakiego oczekują rodzice. Pomysł naśladowania obiadu dla rodziców może im nie przyjść. Pojęcie gry w przebieranki, lub bycie "po prostu", jak "mama, tata, sportowcy lub superbohaterowie, może nie wejść w ich umysły. Nie mogą rysować scen z prawdziwego życia lub pragną być książętami lub księżniczkami Disneya.
To dezorientuje wielu dorosłych, którzy oczekując pewnego rodzaju zachowania, mają bardzo trudny czas, zmieniając swoje oczekiwania. Zbyt często rodzice i dziadkowie decydowali, że nigdy nie zrozumieją swojego dziecka i przestali próbować. Nie mają na celu boleści ani zaniedbania, ale podjęli decyzję, że niemożliwe jest zbudowanie związku.
Nie robią tego.
Zwroty Rodzice mówią o swoich autystycznych dzieciach Relacje z ruiną
Niestety dla dzieci z autyzmem nie angażowanie się jest bardzo łatwe. Wszystko, co musisz zrobić, to powiedzieć jedno z tych zdań, a ludzie wokół ciebie skiną głową ze zrozumieniem. Wynik: nigdy nie zbudujesz relacji ze swoim autystycznym dzieckiem.
Okres.
Oto kilka fraz, które pomogą ci upewnić się, że nigdy nie poznasz swojego autystycznego dziecka: I "Pozwolę mu tylko przyjść do mnie." (On nie przyjdzie do ciebie, bo dzieci z autyzmem nie są nie myślę o tobie, chyba że mają ku temu dobry powód.) I "Nie chcę go naciskać".
- (Jeśli nigdy nie rzucisz wyzwaniu swojemu dziecku z autyzmem, aby zaangażować się w ciebie lub zrobić coś poza jego strefą komfortu, nigdy tego nie zrobisz, to nie znaczy, że musisz popchnąć go do punktu frustracji, ale małe wyzwanie idzie długa droga.) He Po prostu się zdenerwuje.(Tak, jeśli przytłoczysz dziecko, on się zdenerwuje, ale jeśli zaangażujesz się z nim tam, gdzie jest mu już wygodnie i zapewnisz łagodne wyzwania, nie zmartwi się – choć może być podekscytowany, szczęśliwy i zaangażowany!)
- " Po prostu nie jest zdolny do takiej gry. " It (To prawda, że dzieci z autyzmem rzadko wybierają, całkowicie na własną rękę, naśladowanie lub udawanie kogoś innego, ale to nie znaczy, że dzieci z autyzmem są niezdolne do kreatywności – ani w rzeczywistości nie oznaczają, że MOŻNA " Trzeba jednak trochę pracy ze strony rodziców, aby dowiedzieć się, jak pomóc dziecku z autyzmem rozpocząć zabawę udawaną lub wzajemną). I "Nie jestem zbytnio zadowolony z osób niepełnosprawnych." This (Często jest to bardzo niewygodne: wielu dorosłych czuje się naprawdę zniechęconych przez jakąkolwiek psychologiczną lub rozwojową różnicę, jest to również jeden z głównych powodów, dla których rodzice, dziadkowie, ciotki i wujowie mają niewielki związek lub brak związku z rodziną członek na spektrum autyzmu Najlepiej jest po prostu – przeboleć to.) He "On mnie nie lubi, więc zachowam dystans." (Zachowanie dystansu to świetny sposób na to, aby nigdy nie zbliżyć się fizycznie ani emocjonalnie do Twojego autystycznego dziecka. Lepszym wyborem jest obserwowanie ludzi, którzy się zbliżają, zobaczenie, co działa dobrze, i daj im to Spróbuj, nie udawaj i ucz się na błędach – ale ignorowanie lub lekceważenie twojego dziecka nigdy nie jest w porządku.)
