Wśród lekarzy rośnie świadomość, że problemy nabyte po urazie głowy nie zawsze szybko ustępują. Dotyczy to szczególnie osób, które mają wiele urazów głowy, szczególnie sportowców uprawiających sporty kontaktowe i wojskowych.
Obrażenia głowy prowadzące do CTE
Nie ma potrzeby większych obrażeń głowy. Przyczyną może być łagodne urazowe uszkodzenie mózgu (mTBI) lub nawet mniej drobne urazy głowy.
Po wstrząśnieniu mózgu niektórzy ludzie cierpią na zespół pooperacyjny (PCS) na nudności, bóle głowy i dezorientację. Jednak CTE to coś więcej niż tylko długi okres zespołu po wystąpieniu wstrząsu – pojawia się wiele lat później, w przeciwieństwie do PCS, który zwykle pojawia się bardzo krótko po urazie głowy.
Inne zagrożenia dla CTE
Chociaż CTE bardzo różni się od choroby Alzheimera na wiele sposobów, mogą one dzielić genetyczny czynnik ryzyka. ApoE4 jest najszerzej znanym genetycznym czynnikiem ryzyka późnego początku choroby Alzheimera. Wykazano, że osoby z mutacjami ApoE4 mają dłuższe czasy powrotu do zdrowia po urazie głowy i bardziej poważne deficyty po pojedynczej urazie głowy. Jednak inne badania sugerują, że nie ma związku między CTE i ApoE4. Konieczne są dalsze badania tego możliwego połączenia.
Wydaje się, że kobiety częściej dochodzą do siebie po wstrząsach niż mężczyźni, ale nie wiadomo, czy prowadzi to do innego ryzyka rozwoju CTE.
Większość mózgów badanych z CTE to mężczyźni, ponieważ większość z nich to sportowcy kontaktowi lub wojowniczy personel wojskowy. Zmiany w mózgu związane z CTE stwierdzono nawet u bardzo młodych ludzi z wieloma urazami głowy, ale zmiany ulegają nasileniu wraz z wiekiem.
Rozpoznanie
Oficjalnie przewlekłą traumatyczną encefalopatię (CTE) można zdiagnozować tylko na podstawie autopsji.
Niektóre białka, takie jak tau i TDP-43, gromadzą się w mózgu. Jest to odmienne od choroby Alzheimera, która pokazuje płytki beta-amyloidowe, które występują w mniej niż połowie przypadków z CTE. Ponadto początkowe zmiany są bardziej powszechne wokół naczyń krwionośnych.
Pomimo ostatecznej potrzeby potwierdzenia przez autopsję, istnieją objawy silnie sugerujące CTE, w tym:
- zaburzenia pamięci
- zmniejszona zdolność do podejmowania decyzji
- słaby osąd
- apatia
- słaba kontrola impulsów
- agresja
- depresja i samobójstwo
In Ponadto, istnieją pewne fizyczne objawy CTE, które mogą być obecne, w tym:
- trudności z utrzymaniem równowagi i chodzenia
- Powolna, niewyraźna mowa
- Parkinsonizm (drżenie, sztywność i powolne ruchy)
Istnieje również niewielka grupa pacjentów z CTE, którzy mieć przewlekłą traumatyczną encefalomielopatię (CTEM). To zaburzenie naśladuje objawy choroby Lou Gehriga (ALS), ze słabością i marnowaniem mięśni, trudnościami w połykaniu i nadaktywnymi odruchami.
Później w przebiegu CTE pacjenci cierpią na demencję. Zamiast choroby Alzheimera objawy przewlekłej traumatycznej encefalopatii są bardziej podobne do behawioralnego wariantu otępienia czołowo-skroniowego (bvFTD).
Jednak CTE zwykle pojawia się nieco wcześniej niż bvFTD, w wieku od 30 do 50 lat, a nie od 45 do 65 lat. Demencja przednio-skroniowa typu behawioralnego ma tendencję do szybszego postępu niż CTE i często ma składnik genetyczny, którego nie ma CTE.
Wpływ na mózg
Zmniejsza się masa mózgu i trzebież ciała modzelowatego, który łączy dwie półkule mózgu.
Często dochodzi również do atrofii płatów czołowych w CTE. Przednie płaty kontrolują naszą zdolność do podejmowania dobrych decyzji i planowania, a także pozwalają nam odzyskać wspomnienia.
Inne dotknięte obszary mózgu to ciała sutkowe i hipokamp, które zajmują się pamięcią, a także substancja czarna, która jest związana z ruchem.
Testowanie na CTE
Podczas gdy świadomość społeczna CTE gwałtownie wzrosła ostatnio, nauka zwykle wolniej opracowuje testy, które są specyficzne dla problemu. Rezonans magnetyczny może pomóc wykluczyć inne choroby i może wykazywać anormalne wyniszczenie ciała migdałowatego, co może sugerować, że CTE jest diagnozą. Badane są również inne bardziej eksperymentalne techniki, takie jak funkcjonalny MRI.
Leczenie CTE once Po opracowaniu nie ma dostępnej metody leczenia CTE. Jak to zwykle bywa, zapobieganie jest najlepszym lekarstwem.
Zapobieganie jest kluczowe
