Diagnozowanie infekcji dróg moczowych (UTI) zazwyczaj wymaga analizy próbki moczu, ale w niektórych przypadkach można zastosować testy obrazowania.
Każdego roku UTI stanowią aż 8,1 miliona wizyt u pracowników służby zdrowia. Podczas gdy ZUM mogą powodować wiele bólu i dyskomfortu, znalezienie diagnozy jest pierwszym krokiem do znalezienia ulgi. Co więcej, diagnoza UTI i późniejsze leczenie może ochronić Cię przed potencjalnie poważnymi powikłaniami, takimi jak trwałe uszkodzenie nerek.
Testowanie w domu
Wiele produktów dostępnych bez recepty może pomóc w samodzielnym testowaniu UTI, zwykle poprzez trzymanie wskaźnika poziomu w strumieniu moczu, a następnie sprawdzanie paska testowego pod kątem zmian.
Mimo że te domowe zestawy testowe są popularne wśród osób z powracającymi ZUM, nie są tak niezawodne jak narzędzia diagnostyczne używane przez specjalistów medycznych. Dlatego ważne jest natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem, jeśli występują u Ciebie objawy ZUM, takie jak ból lub pieczenie podczas oddawania moczu, gorączka i częste oddawanie moczu.
Laboratoria i testy
Jeśli widzisz swojego lekarza, aby zdiagnozować możliwe ZUM, najprawdopodobniej będziesz musiał dostarczyć próbkę moczu.
Aby upewnić się, że próbka jest sterylna, mocz jest często pobierany zgodnie z procesem zwanym "metodą czystego połowu". Otrzymasz antyseptyczną podkładkę oczyszczającą do oczyszczenia obszaru narządów płciowych przed dostarczeniem próbki moczu. Podobnie jak w przypadku wszystkich próbek moczu, twój pojemnik do zbierania powinien mieć oznaczenia wskazujące ilość moczu wymaganą do analizy.
W przeciwieństwie do wielu innych testów diagnostycznych (takich jak badania krwi), zwykle nie ma potrzeby szybkiego pośledniania lub wykonywania innych specjalnych instrukcji w przygotowaniu.
Próbki moczu służą do wykonywania następujących rodzajów testów diagnostycznych.
Analiza moczu
Zdefiniowana jako fizyczne, chemiczne i mikroskopowe badanie moczu, analiza moczu pociąga za sobą sprawdzenie moczu pod kątem bakterii wywołujących infekcję i innych substancji.
Substancje te mogą zawierać azotyny, które mogą sygnalizować obecność ZUM. Podczas gdy mocz zazwyczaj zawiera substancje chemiczne zwane azotanami, te substancje chemiczne mogą przekształcić się w azotyny, gdy bakterie dostaną się do dróg moczowych.
Podczas analizy moczu, twój dostawca opieki zdrowotnej również przyjrzy się liczbie krwinek białych w moczu. Wysoka liczba krwinek białych w moczu często wskazuje na infekcję.
Według Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej USA, analiza moczu może zdiagnozować infekcję przez większość czasu.
Hodowla moczu
Znany również jako "test kultury bakterii", hodowla moczu jest często stosowana jako kontynuacja analizy moczu. Za pomocą kultury moczu Twój pracownik służby zdrowia może zidentyfikować określone bakterie wywołujące ZUM, a następnie wybrać najskuteczniejszy antybiotyk do stosowania w leczeniu.
Kultura moczu obejmuje pobieranie próbki moczu i umieszczanie jej w specjalnym środowisku w laboratorium w celu pobudzenia wzrostu komórek. W przypadku infekcji bakterie powodujące zakażenie wkrótce zaczną się namnażać. Chociaż wyniki są zwykle dostępne w ciągu kilku dni, niektóre wolno rosnące bakterie mogą poddać się analizie przez kilka dni lub dłużej.
Obrazowanie
Jeśli objawy UTI nie ustępują, nawet po leczeniu, dalsze badania mogą ustalić, czy są inne problemy z układem moczowym.
To kolejne badanie obejmuje użycie technik obrazowania, które zapewniają zdjęcia dróg moczowych. Testy takie mogą być również wykorzystywane do identyfikacji nieprawidłowości dróg moczowych u osób, które często cierpią na ZUM.
Testy obrazowania stosowane do diagnozowania problemów dróg moczowych obejmują ultrasonografy, tomografię komputerową (CT) i obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI). W diagnozie częstych infekcji dróg moczowych (lub leżących u podłoża problemów medycznych u osób z ZUM), lekarze czasami wykonują badanie obrazowe zwane cystoskopią.
Cystoskopia
Wykonana przez urologów (specjalistów medycznych, którzy koncentrują się na drogach moczowych), cystoskopia wykorzystuje długi, cienki instrument, aby zajrzeć do wnętrza cewki moczowej i pęcherza moczowego.
Instrument ten nazywa się cystoskopem i ma na jednym końcu okular, rurkę pośrodku oraz maleńką soczewkę i światło na przeciwległym końcu tuby. Cystoskop zapewnia szczegółowe obrazy wyściółki cewki moczowej i pęcherza moczowego, które są częścią układu moczowego.
Chociaż nie trzeba wykonywać żadnych specjalnych przygotowań do cystoskopii, przed wykonaniem testu lekarz może poprosić o picie dużej ilości płynu. W niektórych przypadkach może być konieczne czasowe zaprzestanie stosowania niektórych leków (np. Leków rozrzedzających krew).
Podczas diagnozowania ZUM cystoskopia trwa około 15 do 30 minut. Test jest zwykle wykonywany podczas wizyty w biurze lub w ambulatorium lub w szpitalu. Aby zapobiec dyskomfortowi, twój urolog zastosuje znieczulający żel wokół ujścia cewki moczowej (lub wstrzyknie miejscowy środek znieczulający do cewki moczowej). W przypadku kobiet wykonuje się cystoskopię z pacjentem leżącym na plecach z podniesionymi kolanami i rozłożonymi na części. Pacjenci mogą leżeć na plecach lub przyjąć pozycję siedzącą.
Po rozpoczęciu znieczulenia Twój urolog delikatnie wsunie cystoskop do cewki moczowej, a następnie powoli przesunie go przez cewkę moczową do pęcherza. Aby uzyskać przejrzysty widok ściany pęcherza, do wypełnienia i rozciągnięcia pęcherza stosuje się sól fizjologiczną. (Należy zauważyć, że ta część procedury może powodować pewien dyskomfort lub potrzebę oddania moczu.) Kiedy twój urolog zakończy badanie cewki moczowej i pęcherza, może usunąć sól fizjologiczną z pęcherza lub poprosić o opróżnienie pęcherza moczowego przez oddawanie moczu.
Po przeprowadzeniu cystoskopii mogą wystąpić takie problemy, jak lekkie uczucie pieczenia lub dyskomfort w okolicy pęcherza lub okolicy nerek podczas oddawania moczu. Niektórzy pacjenci dostrzegają również niewielkie ilości krwi w moczu lub odczuwają potrzebę częstszego lub częstszego oddawania moczu. Jeśli problemy te utrzymują się dłużej niż 24 godziny, należy skonsultować się z lekarzem.
Należy również zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią objawy, takie jak niezdolność oddawania moczu, pomimo odczucia pełnego pęcherza, jaskrawoczerwonego moczu lub zakrzepów krwi w moczu, ciężkiego dyskomfortu lub gorączki.
Przyjmowanie ciepłej kąpieli lub stosowanie dostępnych bez recepty środków przeciwbólowych może pomóc w złagodzeniu dyskomfortu po cystoskopii.
Rozpoznanie różnicowe
ZUM mogą wywoływać oznaki i objawy podobne do tych związanych z innymi problemami dotyczącymi układu moczowego. Następujące warunki są powszechnie brane pod uwagę podczas oceny możliwego ZUM:
- Bakteryjne zapalenie pochwy
- Rak pęcherza moczowego lub dróg moczowych
- Zapalenie pęcherza
- Śródmiąższowe zapalenie pęcherza
- Nadaktywny pęcherz
- Odmiedniczkowe zapalenie nerek
- Zakażenie przenoszone drogą płciową
- Uchyłka cewki moczowej
- Zapalenie pochwy
Lekarz być w stanie dokonać rozróżnienia między nimi za pomocą opisanych wyżej testów diagnostycznych.
