Większość dzieci z pectus excavatum – zwanych również "klatką piersiową zatopioną" lub "komorą lejkową" – ma kilka problemów zdrowotnych w wyniku tego stanu; jednak u niektórych dzieci może wpływać na prawidłową czynność serca i płuc.
Winowajcą jest zbyt duża chrząstka, mocna, giętka tkanka, która stanowi szkielet niemowlęcia. W tym stanie przed porodem tworzy się nad żebrami dodatkowa chrząstka.
Ten stan może stać się kłopotliwy po niemowlęcym wraz z rozwojem.
Jak wpływa na czynność serca i płuc
Oto sposoby, jakimi pectus excavatum może zagrażać pracy serca i płuc:
- Chrząstka zamienia się w kość. Pomiędzy porodem a 3 rokiem życia chrząstka wszystkich dzieci staje się kością, z wyjątkiem niektórych miejsc, w których pozostaje elastyczna, podobnie jak części uszu i nosa. To również linie połączeń.
- Mostek przesuwa się do wewnątrz. Gdy chrząstka dziecka z pectus excavatum twardnieje, mostek jest wypychany do wewnątrz przez dodatkową ilość chrząstki pokrywającej żebra, co tworzy "zapadnięty" wygląd. Ponieważ proces trwa przez okres dojrzewania, serce może zostać stopniowo przeniesione do lewej klatki piersiowej. Nacisk od stwardniałej chrząstki może zakłócać zdolność serca do napełniania krwią i pompowania jej do ciała wystarczająco szybko.
- Wpływ na wielkość serca i płuc. Serce i płuca mogą być mniejsze niż normalnie, ponieważ nie ma wystarczająco dużo miejsca, aby osiągnąć normalny rozmiar. Ma to wpływ na normalne oddychanie i krążenie krwi.
W większości przypadków pectus excavatum powoduje, że pojemność serca i płuc jest nieznacznie poniżej średniej i nie ma wpływu na codzienne życie. Ale serce może nie być w stanie pompować wystarczająco dobrze, aby pozwolić na forsowną aktywność.
Nawet poważny przypadek pectus excavatum nie zagrozi życiu, ale może spowodować niepełnosprawność fizyczną i jest źródłem samoświadomości.
Te objawy sugerują pectus excavatum i związane z tym problemy z sercem:
- Zadyszka
- Niska tolerancja na ćwiczenia fizyczne
- Ból w klatce piersiowej
Łagodne trudności w oddychaniu i częste, długotrwałe przeziębienia mogą wynikać z mniej ciężkich postaci pryszczatego wykopu. Objawy mogą się pogarszać wraz z wiekiem, wyrównując się, gdy osiągnięty zostanie pełny rozmiar.
Pectus excavatum można ocenić za pomocą zdjęć rentgenowskich, tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego, badań czynnościowych płuc lub echokardiografii, która wykorzystuje fale dźwiękowe do produkcji zdjęć serca.
Chirurgia może pomóc
Idealny wiek do chirurgii kopytkowej jest starsza niż 6 lat, ale przed osiągnięciem dojrzałości, kiedy kości i chrząstka stają się mniej giętkie. Operacja została przeprowadzona na nastolatków i młodych dorosłych.
Istnieją trzy podejścia chirurgiczne do operacji:
Ravitch Repair: Cztery dolne lub pięć chrząstek są usuwane, a mostek jest tymczasowo podtrzymywany za pomocą metalowego pręta, który jest wyjęty za około rok. Dziecko jest hospitalizowane do 5 dni; Lekka aktywność może rozpocząć się za kilka tygodni, ale minie kilka miesięcy, zanim aktywna gra będzie w porządku, aby ją wznowić.
Procedura Nuss:Pasek pod żądaną ścianą klatki piersiowej znajduje się poniżej mostka. Pasek zostanie usunięty około 2 lata później. Odzyskiwanie jest podobne do naprawy chirurgicznej Ravitch.
Magnetyczny zabieg mini-poruszania: Jeden magnes jest wszczepiany wewnątrz klatki piersiowej, a jeden jest umieszczany na zewnętrznej chrząstce żebra w klatce piersiowej w celu uzyskania bardziej normalnej pozycji, co powoduje korektę po kilku miesiącach. Pacjenci wracają do domu tego samego dnia i mogą wznowić działania natychmiast.
Wszystkie metody poprawiają zdolność pompowania serca, ale tylko w rzadkich przypadkach zabieg poprawia pojemność płuc.
