Rytmy okołodobowe mogą być najtrudniejszą koncepcją do zrozumienia w świecie medycyny snu. Jest dużo mylącego języka i opiera się on na nauce, która nie jest łatwo dostępna. Na szczęście można uzyskać podstawową wiedzę na temat rytmów okołodobowych, co może pomóc w wyjaśnieniu niektórych przypadków bezsenności, senności w ciągu dnia i innych zaburzeń snu.
Obrót Ziemi
Obrót Ziemi o 23 godziny i 56 minut dziennie zapewnia przewidywalne rytmy aktywności światła, temperatury, żywności i drapieżnika. Poprzez ewolucję adaptacyjną metabolizm naszego organizmu, a nawet nasze zachowania są zaprogramowane, aby reagować na ten dokładny czas.
W 1959 r. Franz Halberg ukuł termin okołodobowy, od łacińskiego oznaczającego "około jednego dnia". Opisuje on liczne przybliżone 24-godzinne cykle generowane w prawie każdym organizmie na świecie
Wewnętrzny zegar
W naszym ciele znajduje się system, który mierzy czas i synchronizuje wiele procesów wewnętrznych z codziennymi zdarzeniami w środowisku Niektóre z tych ważnych procesów obejmują:
- Sen i czuwanie
- Metabolizm
- Temperatura ciała podstawowego
- Poziomy kortyzolu
- Poziomy melatoniny
- Inne hormony (hormon wzrostu, tarczyca) hormon itp.)
Kontrolowanie tych wzorców jest wbudowane w nasz genetyczny skład: maszyna synchronizuje rytmy, które będą utrzymywać się niezależnie od wpływów zewnętrznych
Pierwszy gen ssaka Zegarzostał zidentyfikowany w 1994 r. Wiele dodatkowych genów zostało zidentyfikowane, że stanowią rdzeniowy zegar molekularny, który daje początek innej funkcji komórkowej, tkankowej i narządowej.
Każda komórka w naszym ciele śledzi ci rcadian pattern, niezwykła symfonia reakcji biochemicznych, które są perfekcyjnie określone w czasie w oparciu o dostępne zasoby i zaaranżowane przez niewielką grupę komórek w przedniej części podwzgórza mózgu.
Poprzez hormony i inne jeszcze nieokreślone wpływy, centralny stymulator koordynuje zegarki obwodowe, które są obecne w komórkach tak różnych, jak komórki, wątroba i tkanki tłuszczowe.
Światło jest postrzegane przez oczy i wędruje przez siatkówkę do nerwów wzrokowych. Nad chiazmą wzrokową, gdzie dwa nerwy wzrokowe krzyżują się za oczami, znajduje się jądro suprachiasmatyczne (SCN). To jest główny zegar ciała. Łączy on liczne procesy fizjologiczne opisane w czasie światła i ciemności w środowisku.
Wzorce te będą się utrzymywać bez zewnętrznych sygnałów czasu, ale mogą się nieznacznie różnić od geologicznej długości dnia. W rezultacie, w oderwaniu od resetowania wskaźników, czas tych procesów może stopniowo zostać zsynchronizowany. Stopień przesunięcia może zależeć od naszego programu genetycznego lub tau, ponieważ większość ludzi ma wewnętrzny zegar, który działa dłużej niż 24 godziny.
Rozumie się, że nasza genetyka i interakcja z innymi czynnikami środowiskowymi – szczególnie z porannym słońcem – mogą mieć istotny wpływ na resetowanie wewnętrznego zegara. Te zewnętrzne wpływy nazywane są zeitgebers, od niemieckiego dla "dawców czasu".
Niezsynchronizowany
Kiedy wewnętrzny zegar jest źle ustawiony względem naszego środowiska lub obowiązków społecznych, mogą wystąpić zaburzenia okołodobowe, takie jak opóźnione i zaawansowane zespoły fazy snu.
Z całkowitym odłączeniem od percepcji światła, jak to ma miejsce w całkowitej ślepocie, pojawia się rytm Non-24.
Warunki te często wiążą się z bezsennością i nadmierną sennością w ciągu dnia, a także z nieprawidłowościami w rytmie snu i czuwania, które powodują dysfunkcję społeczną i zawodową. Na szczęście leczenie zaburzeń okołodobowych może być bardzo skuteczne, a lekarz snu z certyfikatem na pokładzie może zapewnić pomocne wskazówki i zasoby.
