Spondyloliza jest urazem nadużywania, w którym powtarzające się naprężenia na niewielkiej powierzchni kości w kręgu, zwane interakicularis, powodują złamanie. Stan ten często kojarzy się z konkurencyjnym sportem, takim jak gimnastyka, piłka nożna, piłka nożna, a nawet taniec wyczynowy, w którym kręgosłup jest wielokrotnie wygięty do przodu, wygięty do tyłu i obrócony.
Pars Interarticularis i struktura kręgosłupa
Kręg kręgosłupa blokuje się, aby zapewnić integralność kręgosłupa i ograniczyć zakres ruchu. Zablokowanie występuje w stawach stykowych. Są to występy kości wydobywające się z tylnej części każdego kręgu, takie jak skrzydła, łączące się w jeden przy następnym ruchu kręgosłupa lub obracające się. Kiedy osoba pochyla się do przodu, stawy łączą się; gdy osoba się zgina, stawy łączą się i ograniczają ruch.
Pars interacticularis to obszar kości leżący pomiędzy punktem artykulacji (gdzie spotykają się stawy fazowe) a linią środkową kręgu zwaną blaszką.
Zagrożenie Spondyloliza
Spondyloliza występuje u czterech do sześciu procent populacji USA, głównie u młodych sportowców wyczynowych. Podczas gdy młodsi mężczyźni są trzykrotnie bardziej narażeni na spondylolizę niż młodsze kobiety, młodsze kobiety są czterokrotnie bardziej narażone na kręgozmyk, stan, w którym kręgi przesuwają się na tę bezpośrednio pod nią.
Spondyloliza występuje najczęściej u osób z nadmierną krzywizną kręgosłupa, zwaną lordozą. Otyłość może również przyczynić się do zwiększenia stresu na samych segmentach kręgów.
Podczas gdy starszy wiek nie jest zwykle związany ze spondylolizą, to z kręgozmykiem, ponieważ stopniowe pogarszanie kości znacznie zwiększa ryzyko poślizgu.
Objawy i rozpoznanie
Objawy spondylolizy obejmują ból w dole pleców, który pogarsza się wraz z aktywnością, szczególnie podczas stania lub nadmiernego wyprostowania kręgosłupa. Ludzie ze spondylolizą mają również tendencję do posiadania mięśni ścięgnistych ze względu na skurcze, które usztywniają plecy i zmieniają postawę i chód osoby.
Ból może być bezpośredni lub skierowany i odczuwany na plecach, nogach, udach lub pośladkach. Spondyloliza może również nie powodować żadnych objawów bólowych, ale raczej wystąpić w przypadku osłabienia mięśni, sztywności lub skurczów.
Spondyloliza jest zwykle diagnozowana za pomocą testów obrazowych, takich jak tomografia komputerowa (CT) lub skaning rezonansu magnetycznego (MRI). Ponieważ prart interarticularis jest ustawiony pod kątem skośnym, często trudno jest go zobaczyć za pomocą standardowego zdjęcia rentgenowskiego.
Leczenie
Wczesna diagnoza jest kluczem do skutecznego leczenia spondylolizy. Mając to na uwadze, lekarze czasami dzielą się na to, jaki może być odpowiedni sposób leczenia.
W większości przypadków lekarze popierają konserwatywne podejście polegające na stosowaniu aparatów ortodontycznych i fizjoterapii w celu wzmocnienia mięśni i zmniejszenia lordozy. Jest to wolniejsze podejście, które może odsunąć cię na chwilę, ale które prawie zawsze zwraca pozytywne wyniki u młodszych pacjentów.
Ciężkie złamania lub te, które nie ustępują, można leczyć elektrostymulacją lub wymagać chirurgii kręgosłupa, takiej jak fuzja lędźwiowa.
