Testy funkcji płucnych na POChP

Testy czynnościowe płuc (PFT) są mylące dla wielu chorych na POChP. A zrozumienie, w jaki sposób twój lekarz interpretuje wyniki, może być jeszcze bardziej kłopotliwe.

Jednak znajomość liczb, które odnoszą się do testów czynnościowych płuc, jest równie ważna jak znajomość ciśnienia krwi, jeśli masz choroby serca. Nie tylko wyniki testu dają metodę porównania przy ustalaniu, jak dobrze reagujesz na leczenie, ale także informują Cię, czy twoja choroba się poprawia, pozostaje taka sama lub rozwija się.

Przegląd

W diagnozie POChP wykonywane są testy czynności płuc w celu oceny czynności płuc i określenia stopnia uszkodzenia płuc. Oprócz historii pacjenta i badań fizycznych, badania obrazowe płuc (prześwietlenie klatki piersiowej i tomografia komputerowa) oraz badania PFT mają krytyczne znaczenie w ocenie stanu układu oddechowego.

Testy czynnościowe płuc są stosowane, gdy:

• badania przesiewowe na obecność obturacyjnych i / lub ograniczających chorób płuc
• ustalenie stanu pacjenta przed zabiegiem chirurgicznym w celu oceny ryzyka powikłań oddechowych po operacji
• ocena postępu choroby płuc i skuteczności leczenia

W diagnostyce POChP stosuje się trzy rodzaje testów funkcji płucnych:

1. Spirometria
2. Badania dyfuzyjne
3. Pletyzmografia ciała

Badanie spirometryczne

POChP powoduje, że powietrze w płucach jest wydychane wolniej i w mniejszych ilościach niż osoba ze zdrowymi płucami. Ilość powietrza w płucach nie jest łatwo wydychana z powodu fizycznego niedrożności (na przykład wytwarzania śluzu) lub zwężenia dróg oddechowych spowodowanego przewlekłym stanem zapalnym.

Tu wkracza spirometria.

Spirometria jest najczęstszym spośród wszystkich testów czynnościowych płuc. Wykonywane jest za pomocą ręcznego urządzenia zwanego spirometrem i może być z łatwością używane przez pacjentów, którym pomaga doświadczony technik.

Zwykle jest to pierwszy wybór klinicysty przy próbie zdiagnozowania problemu z oddychaniem.

Powszechnie stosuje się także do określania stopni (etapów) POChP.

Wygodna, nieinwazyjna procedura, spirometria może być wykonywana w zaciszu gabinetu lekarskiego lub w większości placówek stacjonarnych lub ambulatoryjnych. Test wymaga od pacjenta, aby całe powietrze zostało wydalone, aby głęboko wdychać powietrze.

Po tym manewrze następuje szybki wydech, tak aby całe powietrze zostało usunięte z płuc. Wyniki testu spirometrycznego są różne, ale są oparte na przewidywanych wartościach standardowej, zdrowej populacji (patrz poniżej).

Terminologia znana

Testy spirometryczne mierzą szybkość zmiany objętości płuc podczas manewrów z wymuszonym oddechem. Pomiary te są wyrażane za pomocą następującej terminologii:

• Vital Capacity (Vital Capacity) – ilość powietrza, którą można siłą wydychać z płuc po pełnej inhalacji.
• Wymuszona siła życiowa (FVC) – ilość powietrza, którą można siłą wydychać z płuc po przyjęciu najgłębszego oddechu.
• Wymuszona objętość wydechowa w jednej sekundzie (FEV1) – Ilość powietrza, która może być siłą wydychana z płuc w pierwszej sekundzie wymuszonego wydechu.
• Współczynnik FEV1 / FVC – wyrażany również jako FEV1% lub% FEV1, podaje stosunek FEV1 do FVC. To mówi lekarzowi, jaki procent całkowitej ilości powietrza wydychany jest z płuc podczas pierwszej sekundy wymuszonego wydechu.

• Peak Expiratory Flow Rate (PEFR) -Measures jeśli leczenie jest skuteczne w poprawie chorób dróg oddechowych, takich jak POChP.
• Wymuszony przepływ wydechowy (FEF) – miara ilości powietrza wydychanego z płuc. Jest wskaźnikiem dużej niedrożności dróg oddechowych.
• FEF25% – Ta wartość reprezentuje ilość powietrza, która może być siłą wydychana z płuc w pierwszych 25 procentach całkowitego testu wymuszonej pojemności życiowej.
• FEF50% – Ten pomiar reprezentuje całkowitą ilość powietrza usuwanego z płuc podczas pierwszej połowy (50 procent) testu wymuszonej pojemności życiowej. Jest to przydatne, gdy klinicysta podejrzewa chorobę obturacyjną. U pacjenta z niedrożnością ilość powietrza, która będzie wydychana, będzie mniejsza niż u osób ze zdrowymi płucami.

• FEF25% -75% -Ten pomiar jest reprezentatywny dla całkowitej ilości powietrza wydychanego z płuc podczas połowy testu wymuszonej pojemności życiowej. Wielu klinicystów odnosi się do tej wartości, ponieważ wskazuje na obturacyjną chorobę płuc.
• Maksymalna wentylacja dobrowolna (MVV) – wartość określona przez pacjenta wdychającego i wydychającego tak szybko i w pełni, jak to możliwe, w ciągu 12 sekund. Wyniki odzwierciedlają stan mięśni używanych do oddychania, sztywność płuc i ewentualny opór w drogach oddechowych podczas oddychania. Test ten mówi chirurgom, jak silne płuca pacjenta są przed operacją. Jeśli pacjenci wykazują słabe wyniki w tym teście, sugeruje to lekarzowi, że powikłania oddechowe mogą wystąpić po operacji.

Interpretacja wyników

Spirometria pomaga lekarzom w rozpoznaniu występowania obturacyjnych i ograniczających chorób płuc. Podobnie jak w przypadku każdego testu diagnostycznego, twój lekarz jest najlepszą osobą, z którą powinieneś omówić wyniki badania spirometrycznego i tylko ten, kto może dostarczyć ci dokładnej diagnozy. Istnieje wiele metod interpretacji – ta, którą używa twój lekarz, jest kwestią preferencji. W każdym teście spirometrycznym naprawdę ważne jest to, że jest on wykonany prawidłowo i że test jest dokładnie i systematycznie interpretowany przez wyszkolonego klinicystę. Poniższe informacje to tylko jedna z metod interpretacji testowej, z której może skorzystać twój lekarz. (Jest przeznaczony wyłącznie do celów informacyjnych i nie powinien zastępować zdrowej porady medycznej od twojego dostawcy opieki zdrowotnej.)

Krok 1: Spójrz na swojego FVC, aby sprawdzić, czy jest to normalne.

Krok 2: Spójrz na FEV1, aby zobaczyć, czy jest to normalne.

• Krok 3: Jeśli twój FVC i FEV1 są normalne, masz normalny test i możesz zatrzymać się na tym etapie.
• Krok 4: Jeśli twój FVC i / lub FEV1 są niskie, może to oznaczać chorobę płuc i konieczne są dalsze badania, aby to ocenić.
• Krok 5: Jeśli krok 4 sugeruje możliwą chorobę płuc, spójrz na% przewidywany dla FEV1 / FVC. Jeśli wynosi 69 procent lub mniej, należy podejrzewać chorobę obturacyjną. Jeśli wynosi 85 procent lub więcej, należy podejrzewać restrykcyjną chorobę płuc.
• Często ludzie są poddawani spirometrii, a następnie pytają, czy wyniki są naprawdę dokładne. Rzeczywiście, istnieją pewne czynniki, które mogą wpływać na wyniki twojej spirometrii w mniej niż korzystny sposób.
• Określanie ciężkości POChP

Lekarze używają spirometrii do określenia ciężkości POChP. Chociaż istnieje wiele systemów do wyboru, poniższa tabela jest metodą zalecaną przez Globalną Inicjatywę Obstrukcyjnej Choroby Płuc (GOLD).

Wyniki testu są porównywane z tabelami normalnych, przewidywanych wartości, które wykorzystują zmienne demograficzne, takie jak wiek, płeć, wielkość ciała i pochodzenie etniczne jako metoda standaryzacji. Procent przewidywany, jak to się mówi, daje klinicystom narzędzie do porównywania wyników badań z wynikami uzyskanymi od osób ze zdrowymi płucami.

ZŁOTE Kryteria Spirometryczne dla POChP Ciężkość

I. Łagodny POChP

, jeśli jest co najmniej 12 procent i 200 mililitrów poprawy od wartości wyjściowej FEV1 po podaniu leku rozszerzającego oskrzela w dwóch z trzech pomiarów spirometrycznych, mówi się, że reaguje znacząco na lek rozszerzający oskrzela. Powinno to korelować z tym, jak dobrze reagujesz na leczenie – ważnym czynnikiem prognostycznym.Inne testyWraz z spirometrią, dwa inne testy funkcji płucnych są ważne w diagnozowaniu choroby płuc:

Badania dyfuzyjne – ten PFT mówi, jak dobrze tlen, który oddychasz, przenosi się do krwioobiegu.

Pletyzmografia ciała – badanie, które określa ilość powietrza w płucach, gdy weźmiesz głęboki oddech i ile powietrza pozostało w płucach po tym jak wydychasz tyle, ile możesz.