Jeśli chodzi o osiąganie atletycznej przewagi, sportowcy będą próbować prawie wszystkiego, od korzystania z najnowszych technik treningu i regeneracji, poprzez modyfikację diety i nawodnienia, trening na wysokości i stosowanie technik psychologii sportu w nadziei znalezienia idealnej formuły wydajności. Niestety, wielu sportowców stara się doprowadzić to do poziomu ekstremalnego, aw niektórych przypadkach niebezpiecznego.
Niektóre strategie zwiększania wydajności są kontrowersyjne, a wiele organizacji sportowych zakazało określonych praktyk wśród sportowców wyczynowych i zawodowych.
Jedną z takich metod zdobywania przewagi nad wynikami jest zmiana zdolności organizmu do używania, wytwarzania i przenoszenia tlenu do pracujących mięśni. Ta praktyka jest najczęściej kojarzona z sportowcami wytrzymałościowymi, a rowerzyści byli najbardziej znani w technice zwanej "dopingiem krwi".
Co to jest doping krwi?
Doping krwi to metoda zwiększania wydajności sportowej poprzez sztuczne zwiększanie liczby czerwonych krwinek (RBC) sportowca. Ponieważ czerwone krwinki przenoszą tlen do mięśni, większa liczba krwinek czerwonych może znacznie poprawić wydolność aerobową sportowca i opóźnić zmęczenie. Sportowcy szukający sposobu na zwiększenie swojego RBC początkowo zamieniali się w transfuzję krwi, w której sportowiec przechował i ponownie wlewował swoje własne RBC lub RBC osoby z tą samą grupą krwi.
Ta praktyka jest zabroniona w sporcie wyczynowym.
Co to jest Erytropoetyna (EPO)?
Jednym ze sposobów sztucznego zwiększania liczby krwinek czerwonych jest narkotyk, który od ponad dekady jest celem oskarżeń i spekulacji wśród zawodowych kolarzy.
Erytropoetyna (EPO) to naturalnie występujący hormon produkowany przez nerki, który stymuluje wytwarzanie czerwonych krwinek.
Hormon ten można również wytwarzać i wstrzykiwać do skóry lub bezpośrednio do krwioobiegu (dożylnie). EPO może być stosowany w praktyce medycznej, aby doprowadzić RBC pacjenta do normalnego poziomu.
Wykorzystanie sztucznej EPO jako metody zwiększania wydajności sportowej po raz pierwszy pojawiło się w latach 80. XX w. I wiązało się ze skandalami używania narkotyków w profesjonalnych rowerach. Pomimo stworzenia testu wykrywania EPO w 2000 r., Niektórzy twierdzą, że doping EPO jest nadal szeroko rozpowszechniony w pro-sportach.
Nadużycia EPO w kolarstwie sprawiły, że wiadomość o tym, że Floyd Landis, zwycięzca turnieju Tour de France w 2006 roku, który został pozbawiony tytułu po testach pozytywnych na doping, przyznał się do lat stosowania leków zwiększających wydajność. Jego zeznania oskarżyły także 17 innych jeźdźców, w tym Lance’a Armstronga o doping.
W maju 2011 r. 60 minut wyemitował wywiad z byłym zawodnikiem drużyny pocztowej w USA, Tylerem Hamiltonem, w którym Hamilton powiedział, że wstrzyknął EPO wraz z Lance i innymi członkami drużyny, "wiele, wiele razy".
Czy erytropoetyna (EPO) jest niebezpieczna?
Tak, EPO ma swoje niebezpieczeństwa. Zastrzyki EPO zagęszczają krew, co zwiększa obciążenie serca. Jest to szczególnie niebezpieczne, gdy tętno zwalnia, na przykład podczas snu. Zwiększona grubość lub lepkość krwi zwiększa ryzyko powstawania zakrzepów, ataków serca i udarów.
Według książki Śmierć Marco PantaniegoMatt Rendell, niektórzy rowerzyści alarmują co noc, aby obudzić się i jeździć na rowerze przez 10 minut, aby rozpocząć krążenie i zmniejszyć ryzyko zdrowotne związane z używaniem EPO .
EPO znajduje się na liście zakazanych substancji w profesjonalnym ruchu rowerowym, a zawodnicy są regularnie testowani w celu wykrycia jego obecności. Jednakże, wraz z poprawą metod wykrywania leków, stosowane są również metody stosowane w celu uniknięcia wykrycia. Ta i wiele innych zakazanych metod zwiększania wydajności sportowej są pod stałą kontrolą agencji sportowych.
Świat rowerzystów znajduje się w centrum uwagi od wielu lat i wielu ma nadzieję, że następna generacja rowerzystów powróci do mniej ryzykownych metod poprawy wydajności, które obejmują techniki odżywiania, trening i psychologię sportu oraz umiejętności.
