Kość krzyżowa jest kością w tylnej części miednicy, w dolnej części kręgosłupa. Kość krzyżowa jest kością w kształcie serca, a po każdej stronie jest przymocowana do kości biodrowych, powyżej kręgosłupa lędźwiowego, a poniżej do kości ogonowej (kości ogonowej). Stawy łączące kości krzyżowe z biodrami miednicy nazywane są stawami krzyżowo-biodrowymi lub stawami SI.
Obrażenia sacrum są rzadkie i często pomijane.
Szczególnie w przypadku poważnych urazów, urazy krzyżowe często występują w połączeniu z innymi poważniejszymi obrażeniami miednicy i / lub brzucha.
Traumatyczne
Pourazowe złamania kości krzyżowej mogą wystąpić w połączeniu z innymi rodzajami złamań miednicy i kręgosłupa. Obrażenia te często występują w wyniku poważnych urazów o wysokiej energii, w tym kolizji pojazdów mechanicznych i poważnych upadków. Około połowa urazowych złamań krzyżowych wiąże się z uszkodzeniami nerwów, które wychodzą z najniższych odcinków rdzenia kręgowego.
Stres
Złośliwość sakralna występuje u młodych, aktywnych pacjentów, powszechnie obserwowanych u kobiet biegaczy długodystansowych. Obrażenia te są ściśle związane ze złamaniami sakralnej niewydolności, ale kość zazwyczaj nie jest osteoporotyczna. Zamiast tego, że kość nie jest wystarczająco zdrowa, działania są po prostu zbyt wielkie, aby sacrum mógł wytrzymać, i powstaje pęknięcie naprężeniowe.
Objawy złamania sakralnego najczęściej obejmują ból pleców i pośladków oraz ból związany z czynnościami takimi jak bieganie. Leczenie musi obejmować odpoczynek od czynności powodujących ból. Zwykle po okresie odpoczynku objawy ustąpią. Stopniowe wznawianie działań jest ważne, aby zapobiec nawrotom.
Niewydolność
Złamania wady krzyżowej występują u starszych pacjentów z osteoporozą. Obrażenia te mogą być skutkiem upadku lub mogą być wynikiem braku szczególnych obrażeń. Pacjenci często skarżą się na objawy bólu pleców i pośladków.
Złamania niewydolności sakralnej mogą nie być widoczne na regularnych zdjęciach rentgenowskich, ale zwykle pojawiają się na obrazach MRI lub tomografii komputerowej miednicy. Leczeniem złamania sakralnego niewydolności jest zwykle łagodzenie objawowe za pomocą urządzeń do odpoczynku i ambulatoryjnych, takich jak chodzik lub laska.
