Skuteczne leki stosowane w leczeniu utraty kości zwiększają gęstość kości i zmniejszają ryzyko złamań u osób z osteoporozą i innymi schorzeniami. Co musisz wiedzieć o tych zabiegach?
Zrozumienie osteoporozy
Osteoporoza jest częstym schorzeniem obejmującym kości, które uległy osłabieniu i są kruche. Czasami określany jako "krucha choroba kości", osteoporoza osłabia kości, dzięki czemu złamania mogą występować o wiele łatwiej.
Te złamania prowadzą nie tylko do niepełnosprawności i obniżenia jakości życia, ale są główną przyczyną chorób i śmierci w miarę starzenia się ludzi.
Osteopenia nie jest uważana za chorobę, ale występuje w spektrum utraty kości. Łatwiej to opisać w odniesieniu do wyników T w teście gęstości kości, w którym gęstość kości porównuje się ze zdrowym młodym dorosłym. W tym teście wynik T -0,0 lub wyższy jest uważany za prawidłowy. Wynik T -2,5 lub niższy oznacza osteoporozę. Osteopenia występuje, jeśli wynik T jest wyższy niż -2,5, ale niższy niż -1,0. (Dla zainteresowanych, każda liczba odnosi się do zmiany jednego odchylenia standardowego).
Dla tych, którzy mają osteoporozę, mamy szczęście posiadać kilka kategorii leków, które mogą poprawić gęstość kości i zmniejszyć ryzyko złamania. Osteopenia nie jest uważana za chorobę, ale osoby z osteopenią, u których występuje zwiększone ryzyko rozwoju osteoporozy lub złamań, mogą również rozważyć zastosowanie leków.
W przypadku leczenia osteopenii dawki niektórych z tych leków (ale nie wszystkich) są niższe niż dawki stosowane w osteoporozie.
Testowanie na osteopenię i / lub osteoporozę
Niektórzy ludzie dowiadują się, że mają osteoporozę po złamaniu. Każdy może doznać złamania, ale złamania, które występują w kościach dotkniętych osteoporozą, często występują przy mniejszym urazie.
Na przykład zdrowy nastolatek może zachować złamanie biodra w poważnym wypadku samochodowym. Starszy mężczyzna z osteoporozą może zamiast tego cierpieć z powodu tego łagodnego upadku.
Innym sposobem na stwierdzenie, czy doszło do utraty kości, jest wykonanie testu gęstości kości. Najczęściej testem jest test absorpcjometrii podwójnej energii lub skan DEXA. Zaleca się przetestowanie wszystkich kobiet powyżej 65. roku życia i wszystkich mężczyzn powyżej 70. roku życia. Inne osoby, u których występują czynniki ryzyka osteoporozy, powinny być wcześniej przetestowane.
Klasy leków
Istnieje kilka różnych rodzajów leków, które można stosować w leczeniu osteoporozy, w zależności od przyczyny utraty masy kostnej i innych czynników. Leki te działają na różne sposoby w celu budowy kości lub zapobiegania utracie kości. Te stosowane w leczeniu raka mogą nawet zapobiegać przerzutom do kości (rozprzestrzenianiu się raka na kości) u niektórych osób. Te klasy leków obejmują:
- Bisfosfoniany
- Selektywne modulatory receptora estrogenu (SERMS)
- Hormonalna terapia zastępcza (estrogen)
- Kalcytonina
- Parathormon
- Leki modyfikujące kość dla osób z nowotworami
Zacznijmy od krótkiego przeglądu anatomii kości i jej funkcji. że wyjaśnienie, w jaki sposób działają te leki, jest wyraźniejsze.
Funkcja kostna
Wiele osób nie myśli o kościach jako o "żywych", ale nasze kości są pracowitym miejscem. Bone jest nieustannie rozkładana i przebudowywana. Jeśli kiedykolwiek miałeś złamanie, jest to bardziej oczywiste. Złamania kości są w stanie wyleczyć zarówno poprzez działanie nowych kości, jak i usunięcie uszkodzonej kości.
Istnieją dwa główne typy komórek kostnych. Jednym z nich są osteoblasty, komórki budujące kości. Drugi to osteoklasty, komórki, które rozkładają się i usuwają kość. W większości przypadków istnieje równowaga między tymi dwoma procesami, tak że kości (po dzieciństwie) pozostają z grubsza tej samej wielkości i gęstości w czasie.
Parathormon (PTH) jest hormonem produkowanym w naszych ciałach, który reguluje równowagę między osteoblastami i osteoklastami, aby utrzymać silne kości i naprawić wszelkie uszkodzenia. Zarówno witamina D jak i wapń są ważne dla budowy i naprawy zdrowych kości.
Przyjrzyjmy się różnym klasom leków na utratę masy kostnej i ich działaniu w budowaniu kości i / lub zapobieganiu stratom.
Bisfosfoniany
Bisfosfoniany są kategorią leków na osteoporozę, które po raz pierwszy stały się dostępne w latach 90. XX wieku. Leki te zmniejszają aktywność osteoklastów (powstrzymuje niszczenie kości) w celu zmniejszenia utraty kości. Powoduje to wzrost masy w gęstości kości.
Ponad 95 procent pacjentów leczonych bisfosfonianami zwiększa swoje wyniki w badaniach gęstości kości. Konkretne leki różnią się jednak między sobą prawdopodobieństwem uniknięcia konkretnych złamań, sposobu ich stosowania i niektórych typowych skutków ubocznych.
Raz przepisane może nie wymagać przyjmowania bisfosfonianów przez resztę życia. Po trzech do pięciu latach odbudowy kości lekarze mogą zalecić, aby pacjenci z niskim ryzykiem złamań mogli przerwać przyjmowanie leku, zgodnie z opinią amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków.
Leki w klasie bisfosfonianów obejmują:
- Actonel (rizedronian): Wykazano, że Actonel znacznie zmniejsza ryzyko złamań w biodrach u kobiet z osteoporozą (o 60 procent w ciągu trzech lat) i złamania kręgosłupa u osób przyjmujących steroidy (o 70 procent w 12 miesięcy).
- Fosamax (alendronian): Wykazano także, że preparat Fosamax zwiększa gęstość kości i zmniejsza ryzyko złamań kręgosłupa.
- Boniva (ibandronian): Boniva to bisfosfonian, który można przyjmować doustnie i jest również dostępny w zastrzyku. Preparat Boniva zmniejsza ryzyko złamań kręgosłupa, ale wykazano, że nie zmniejsza ryzyka złamań w stawie biodrowym, więc może nie być tak dobrym wyborem dla osób ze złamaniami stawu biodrowego lub innego złamania nie kręgosłupa. Reclast lub Zometa (kwas zoledronowy): Reclast lub Zometa podaje się tylko jeden raz w roku (w przypadku osteoporozy) lub we wstrzyknięciu. Skutki uboczne bisfosfonianów zależą od konkretnego leku, a także od sposobu podania. W przypadku doustnych leków może wystąpić niestrawność, zgaga i zapalenie przełyku. Ludzie są pouczani, aby przyjmować te leki z wodą (sok pomarańczowy i kawa mogą zakłócać wchłanianie) i pozostawać w pozycji pionowej przez co najmniej 30 do 60 minut. Może również wystąpić ból mięśni i bóle głowy.
- Niezwykłym działaniem niepożądanym, szczególnie w przypadku Reclast lub Zometa, jest martwica żuchwy. Inne niezbyt częste działania niepożądane mogą obejmować złamania kości udowej i migotanie przedsionków.
Selektywne modulatory receptora estrogenu (SERM)
Selektywne modulatory receptora estrogenu (SERMS) są interesującymi lekami pod tym względem, że mają działanie podobne do estrogenu w niektórych tkankach (takich jak kości) i działają anty-estrogenowo w innych (takich jak tkanki piersi) . Poprzez działanie estrogenopodobne mogą wzmacniać kości podobne do estrogenów (hormonalna terapia zastępcza) w przeszłości.
SERMS są skuteczne tylko w przypadku osteoporozy u kobiet. Powoli spowalniają utratę kości i zmniejszają ryzyko złamań kręgosłupa (ale nie złamań biodra).
Ponieważ estrogenowa terapia zastępcza jest powiązana z rakiem piersi, Evista zapewnia kościom korzyść z estrogenu bez ryzyka raka sutka lub krwawienia z macicy stwierdzonego podczas hormonalnej terapii zastępczej.
Oprócz budowy kości, Evista może zmniejszyć ryzyko rozwoju raka piersi z dodatnim receptorem hormonalnym u kobiet po menopauzie. Lek może wykonywać podwójną ciążę u kobiet, które mają zarówno osteoporozę, jak i osteopenię i zwiększają ryzyko zachorowania na raka piersi.
Działania niepożądane obejmują uderzenia gorąca, bóle stawów, zwiększone pocenie się i bóle głowy. Leku nie należy stosować u osób ze skrzepami krwi w nogach (zakrzepica żył głębokich), płucach (zatorach płucnych) lub oczach (zakrzepica żył siatkówki).
Hormonalna terapia zastępcza
Kiedy reklamowano jej zdolność do zmniejszania ryzyka osteoporozy, hormonalna terapia zastępcza estrogenem wypadła z łaski ze względu na zwiększone ryzyko raka piersi, udarów, ataków serca i zakrzepów krwi. To powiedziawszy, niektóre kobiety nadal stosują hormonalną terapię zastępczą do kontrolowania objawów menopauzy i wyraźnie udowodniono, że poprawia ona jakość życia niektórych osób. Dla tych, którzy używają HRT z tego powodu, dodatkową korzyścią jest zmniejszenie utraty kości.
Kalcytonina
Kalcytonina jest hormonem naturalnie występującym w naszym organizmie, który reguluje metabolizm wapnia i kości.
Kalcytonina jest zatwierdzona do leczenia osteoporozy u kobiet w wieku co najmniej pięciu lat po menopauzie. Zwiększa gęstość kości, szczególnie w kręgosłupie i wydaje się zmniejszać ryzyko złamań kręgosłupa. Może również zmniejszyć ból u osób ze złamaniami. Efekt jest największy w pierwszym roku leczenia i po tym czasie szybko spada. Lekarze często zalecają stosowanie witaminy D i suplementu wapnia wraz z tymi lekami, ale porozmawiaj z lekarzem.
Leki obejmują:
Miacalcin spray do nosa (kalcytonina) jest dostępny zarówno w aerozolu do nosa, jak i iniekcji (patrz poniżej). Jest zatwierdzony do leczenia choroby Pageta, hiperkalcemii (podwyższony poziom wapnia we krwi) i osteoporozy po menopauzie u kobiet.
Fortical (kalcytonina): Podczas gdy ten sam główny składnik, Fortical jest dostępny tylko w aerozolu do nosa i jest zatwierdzony tylko do leczenia osteoporozy po menopauzie u kobiet.
- Calcimar (kalcytonina): Calcimar jest dostępny w postaci zastrzyku i jest zatwierdzony do leczenia choroby Pageta, hiperkalcemii i osteoporozy po menopauzie u kobiet.
- Skutki uboczne sprayu do nosa mogą obejmować podrażnienie nosa, ale poza tym są dobrze tolerowane. Postać do wstrzykiwania kalcytoniny może powodować zaczerwienienie skóry, wysypkę, nudności i częstotliwość oddawania moczu.
- Terapie hormonu przytarczyc (PTH)
Parathormon to hormon naturalnie wytwarzany w organizmie. Pobudza tworzenie kości poprzez zwiększenie aktywności i liczby osteoblastów, komórek tworzących kość oraz minimalizując funkcję osteoklastów, zmniejszając resorpcję kości. Innymi słowy, w przeciwieństwie do bisfosfonianów, które zmniejszają niszczenie kości, parathormon może faktycznie działać na rzecz budowania lepszych i silniejszych kości.
Parathormon jest najczęściej przepisywany ludziom, u których zdiagnozowano osteoporozę i którzy mają wysokie ryzyko złamań, nie zareagowali na inne leki lub doświadczyli efektów ubocznych z innymi lekami przeciw osteoporozie.
W badaniach stwierdzono, że parathormon zmniejsza ryzyko złamań kręgosłupa u kobiet po menopauzie. Badania nad Tymlosem wykazały także zmniejszenie złamań poza rdzeniowych.
Leki obejmują:
Forteo (teryparatyd): Forteo to syntetyczna wersja parathormonu podawana codziennie. Został zatwierdzony w 2002 r.
Tymlos (abaloparatid): Tymlos jest w rzeczywistości sztuczną wersją tylko części białka PTH, która działa jak PTS w receptorze PTH w kości. Został zatwierdzony w 2017 r. W leczeniu ciężkiej osteoporozy zdefiniowanej jako historia złamań, z wieloma złamaniami ryzyka i / lub po wyczerpaniu innych opcji leczenia osteoporozy.
- Najczęstsze działania niepożądane leku Forteo to zawroty głowy i skurcze nóg. Tymlos jest związany z kamieniami nerkowymi ze względu na zwiększone stężenie wapnia w moczu.
- Zaleca się ograniczenie stosowania parathormonu do dwóch lat. Parathormonu nie należy stosować u osób z chorobą Pageta (choroba kości), z rakiem kości, wysokim poziomem wapnia we krwi (hiperkalcemia) lub z leczeniem radiologicznym kości. W badaniach klinicznych pojawił się wzrost nowotworu kości (kostniakomięsak), a leki te powodują ostrzeżenie o czarnej skrzynce z tego powodu.
Zarówno Forteo, jak i Tymlos są bardzo drogie w stosunku do innych metod leczenia i mogą doliczyć do 20 000 $ rocznie na leczenie.
Po leczeniu (do dwóch lat) zaleca się rozpoczęcie stosowania bisfosfonianów w celu utrzymania wzrostu gęstości kości.
Monoklonalna terapia przeciwciałowa
Kategoria terapii przeciwciałem monoklonalnym obejmuje dwa leki o tej samej strukturze, ale z różnymi wskazaniami. Denosumab jest przeciwciałem monoklonalnym (przeciwciałem wytworzonym przez człowieka), które zapobiega tworzeniu się osteoklastów, komórek rozpuszczających kości. Leki te działają poprzez spowolnienie rozkładu kości i przebudowy kości.
Najczęstsze działania niepożądane obejmują ból pleców, stawów, ból mięśni i zwiększony poziom cholesterolu oraz infekcje dróg moczowych. Działania niepożądane mogą obejmować martwicę kości szczęki (jak w przypadku bisfosfonianów), zwiększone ryzyko zakażeń (zwłaszcza infekcji mięśnia sercowego), możliwość nietypowych złamań i powolne gojenie się ran.
Leki zawierają:
Prolę (denosumab): Lek Prolia jest dostępny w postaci wstrzyknięcia raz na 6 miesięcy. Prolia, w przeciwieństwie do Xgeva, ma kilka wskazań. Może być przepisywany kobietom i kobietom po menopauzie z osteoporozą, które mają wysokie ryzyko złamań. Jako środek zapobiegawczy produkt Prolia można stosować u kobiet otrzymujących inhibitory aromatazy w leczeniu raka piersi oraz u mężczyzn z nieprzerzutowym rakiem prostaty, którzy otrzymują terapię deprywacji androgenów.
Xgeva (denosumab): Xgeva jest dostępny w postaci wstrzyknięcia raz na 4 tygodnie. Preparat Xgeva jest zatwierdzony dla osób z zaawansowanym rakiem piersi w celu zmniejszenia ryzyka złamań związanych z przerzutami do kości (rozprzestrzenianiem się raka piersi do kości), w leczeniu bólu oraz w celu zmniejszenia ryzyka dalszych złamań. Może być również stosowany (ale z innym dawkowaniem) dla osób z hiperkalcemią złośliwą oraz dla ludzi (ponownie z innym dawkowaniem) z nowotworami olbrzymiokomórkowymi kości. Den Podobnie jak bisfosfoniany, denosumab może zwiększać ryzyko martwicy żuchwy. Wydaje się, że Prolia i Xgeva mają również właściwości przeciwnowotworowe, oprócz zmniejszania ryzyka złamania.
- Leki modyfikujące kości
- Leki modyfikujące kości zostały użyte w celu zmniejszenia ryzyka złamań u osób z rakiem, który rozprzestrzenił się na ich kości. Powszechnie stosuje się raka piersi z przerzutami do kości lub rakiem płuc z przerzutami do kości.
Możliwości leczenia obejmują Zometa (kwas zoledronowy), omówione powyżej bisfosfoniany i Xgeva (denosumab), lek, który zmniejsza liczbę złamań u osób z rakiem piersi, który rozprzestrzenił się na kości. Zarówno Zometa, jak i Xgeva (lub Prolia) również wydają się mieć właściwości przeciwnowotworowe.
Kombinacja i sekwencyjne stosowanie leków na osteoporozę
Ponieważ istnieje wiele kategorii leków na osteoporozę, które działają na różne sposoby, można się zastanawiać, czy niektóre z tych leków można by razem zastosować w celu zmniejszenia ryzyka złamania. Chociaż jest to dobra myśl, niewiele jest dowodów na to, że łączenie więcej niż jednej klasy tych leków jest korzystne.
Wyjątkiem może być rozpoczynanie bisfosfonianów po zaprzestaniu stosowania produktu Prolia / Xgeva lub Forteo, w których nakładanie się od 6 do 12 miesięcy może być korzystne dla utrzymania poprawy gęstości kości.
Wapń i witamina D w zapobieganiu osteoporozie
W przypadku wielu z tych leków zaleca się, aby ludzie otrzymywali odpowiednie ilości wapnia i witaminy D. Dobra dieta często zapewnia odpowiedni poziom wapnia, ale należy porozmawiać z lekarzem. Witamina D jest jednak trudniejsza do uzyskania w zdrowej diecie (pomyśl: kilka szklanek mleka i łososia każdego dnia), a nie wszyscy są w stanie uzyskać odpowiednią ilość za pomocą światła słonecznego na zewnątrz. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o sprawdzeniu poziomu witaminy D (to proste badanie krwi) i, w razie potrzeby, zalecając suplement witaminy D3. Podczas gdy odpowiednia ilość wapnia i witaminy D jest wymagana do prawidłowego tworzenia kości, nie są one substytutem stosowania leków osteoporozy.
Słowo od Verywella
Jak zauważono powyżej, istnieje kilka różnych klas leków dla osób z utratą masy kostnej. Twój lekarz może przedyskutować z Tobą powody, dla których jedna klasa może być lepsza niż inna dla twoich szczególnych okoliczności, a także który lek w niektórych z tych klas może być najlepszy. Istnieje wiele zmiennych w wyborze właściwego leku, w tym historia złamań, stan menopauzy i potencjalne skutki uboczne.
Podczas gdy te leki mogą zwiększać gęstość kości, celem leczenia jest zmniejszenie ryzyka złamań. Zwiększenie gęstości kości nie zawsze oznacza zmniejszenie złamań. Na przykład fluor może zwiększać gęstość kości, ale nie zmniejsza ryzyka złamania (i może faktycznie zwiększać ryzyko, ponieważ kość, która jest utworzona, jest gorsza).
