Przegląd
Przepuklina udowa ma miejsce, gdy osłabienie mięśnia w pachwinie umożliwia przepuklenie jelita. Pierwszym objawem przepukliny udowej jest zwykle niewyjaśnione wybrzuszenie w okolicy pachwiny lub górnej części uda. Zwykle jest to coś, co rozwija się w czasie, a nie coś, z czym człowiek się rodzi.
Może być trudno określić, czy przepuklina jest przepukliną udową czy przepukliną pachwinową.
Różnicowane są tylko przez ich położenie względem więzadła pachwinowego. Przepuklina w okolicy pachwiny, która znajduje się powyżej więzadła pachwinowego, jest przepukliną pachwinową; poniżej więzadła jest przepuklina udowa. Często zdarza się, że specjalista określi, jaki typ przepukliny jest obecny i może zostać zidentyfikowany dopiero po rozpoczęciu operacji.
Przepuklina udowa może być na tyle mała, że tylko otrzewna lub wyściółka jamy brzusznej przepycha się przez ścianę mięśniową. W cięższych przypadkach części jelit mogą przemieszczać się przez otwór w mięśniu.
Przyczyny
Powtarzające się lub ciągłe nadwyrężanie się, powodujące wypróżnienie, może powodować przepuklinę, co może przyspieszać oddawanie moczu, jak to często bywa z problemami z prostatą. Przewlekły kaszel, od choroby płuc lub od palenia, może zwiększyć szanse na wystąpienie przepukliny. Otyłość może zwiększać ryzyko rozwoju przepukliny, ale utrata wagi może zapobiec powstaniu lub powiększeniu przepukliny.
Czynniki ryzyka
Przepukliny udowe są najczęstsze u kobiet, chociaż mogą rozwijać się u mężczyzn i dzieci. Starsze kobiety i kobiety, które są bardzo małe lub chude, są bardziej narażone na rozwój przepukliny udowej.
Objawy
Przepuklina udowa sama się nie zagoi i wymaga naprawy chirurgicznej. Początkowo przepuklina może być tylko niewielką grudką w pachwinie, ale może z czasem rosnąć znacznie.
Może się również wydawać, że rośnie i maleje wraz z różnymi działaniami. Zwiększone ciśnienie w jamie brzusznej podczas czynności, takich jak wysiłek spowodowany wypróżnieniem lub kichanie, może wepchnąć więcej jelita w przepuklinę, powodując chwilowe zwiększenie przepukliny
Gdy jest to nagły przypadek
Przepuklina, która utknie w pozycji "na zewnątrz" jest nazywany więzienną przepukliną. Jest to częstym powikłaniem przepuklin udowych i podczas gdy uwięźnięta przepuklina nie jest nagłym wypadkiem, należy się nią zająć i należy zwrócić się o pomoc medyczną. Uwięziona przepuklina jest nagłym przypadkiem, kiedy staje się "przepukliną styczną", w której tkanka wypukła poza mięśnie jest pozbawiona krwi. Może to spowodować śmierć tkanki wypukłej w przepuklinie.
Uduszoną przepuklinę można rozpoznać po ciemnoczerwonym lub fioletowym kolorze wypukłej tkanki. Może towarzyszyć mu silny ból, ale nie zawsze jest bolesny. Mogą również występować nudności, wymioty, biegunka i obrzęk brzucha.
Leczenie
Operacja przepukliny udowej wykonuje się zwykle w znieczuleniu ogólnym i można ją wykonać w trybie stacjonarnym lub ambulatoryjnym. Operację przeprowadza lekarz ogólny lub specjalista od okrężnicy-odbytnicy.
Po znieczuleniu operacja rozpoczyna się nacięciem po obu stronach przepukliny. Laparoskop jest wstawiany w jedno nacięcie, a inne nacięcie jest używane do dodatkowych narzędzi chirurgicznych. Chirurg następnie izoluje część brzusznej wyściółki przepychającej mięsień. Ta tkanka nazywana jest "workiem przepuklinowym". Chirurg przywraca worek worka przepuklinowego do właściwej pozycji wewnątrz ciała, a następnie zaczyna naprawiać ubytek mięśni.
Jeśli ubytek w mięśniu jest niewielki, może być zszyty zamknięty. Szwy pozostaną na miejscu na stałe, zapobiegając powracaniu przepukliny.
W przypadku dużych wad chirurg może czuć, że szycie nie jest wystarczające. W tym przypadku stosuje się przeszczep oczkowy w celu zakrycia otworu. Siatka jest trwała i zapobiega powrotowi przepukliny, nawet jeśli wada pozostaje otwarta.
Jeśli metoda zszywania stosowana jest z większymi wadami mięśniowymi (w przybliżeniu wielkości jednej czwartej lub większej), zwiększa się szansa ponownego wystąpienia. Użycie siatki w większych przepuklinach jest standardem leczenia, ale może nie być właściwe, jeśli pacjent ma historię odrzucenia implantów chirurgicznych lub stanu, który uniemożliwia użycie siatki.
Po założeniu siatki lub zszyciu mięśni laparoskop zostaje usunięty, a nacięcie można zamknąć. Nacięcie można zamknąć na kilka sposobów. Można go zamknąć za pomocą szwów, które są usuwane podczas wizyty kontrolnej u chirurga, specjalnej formy kleju, która służy do przytrzymywania nacięcia zamkniętego bez szwów lub małych lepkich bandaże zwanych steri-paskami.
Powrót do zdrowia
Większość pacjentów z przepukliną jest w stanie powrócić do normalnej aktywności w ciągu dwóch do czterech tygodni. Teren będzie delikatny, szczególnie w pierwszym tygodniu. W tym czasie nacięcie powinno być chronione podczas działania, które zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej poprzez wywieranie silnego, ale delikatnego nacisku na linię nacięcia.
Czynności wskazujące na nacięcie powinny być chronione:
- Przenoszenie z pozycji leżącej do siedzącej lub z pozycji siedzącej do stojącej
- Kichanie
- Kaszel
- Obniżanie podczas wypróżniania
- Wymioty
