Ostry stan splątania, znany również jako majaczenie lub encefalopatia, jest tak powszechny w szpitalach, że wielu pracowników szpitala uważa go za rutynę. U 14 do 56 procent wszystkich hospitalizowanych pacjentów pojawia się zamieszanie. Zaintubowani pacjenci na oddziale intensywnej terapii mają jeszcze wyższy wskaźnik, osiągając około 82 procent.
Podczas delirium jest zbyt znane pracownikom szpitala, to jest głęboko niepokojące i niepokojące dla przyjaciół i członków rodziny.
Ich ukochany, pacjent, może ich nie rozpoznać. W innych przypadkach pacjent może nawet oskarżyć krewnych lub przyjaciół o naciągane działania, takie jak próba uwięzienia lub zabicia go. Może się wydawać, że psychotyczny nieznajomy posiada ciało pacjenta.
Delirium jest zwykle przemijające i poprawia się, gdy pacjent leczy się z powodu swojej choroby. Nie oznacza to jednak, że delirium jest łagodne. Delirium wiąże się z dwukrotnym wzrostem umieralności 12-miesięcznej, nawet po uwzględnieniu ciężkości choroby. Jest to również związane z dłuższymi pobytami w szpitalu i zwiększonym ryzykiem rozwoju demencji.
Objawy delirium
Pacjenci cierpiący na delirium mogą nie wiedzieć, gdzie się znajdują, a nawet wiedzieć, jaki to jest rok. Mogą pomylić tożsamość zwykle znanych ludzi, którzy odwiedzają ich. Halucynacje są również powszechne. Jedną z najsilniejszych cech charakterystycznych ostrego stanu splątania jest trudność zwracania uwagi na wszystko przez dłuższy czas.
Czasami delirium może sprawić, że ktoś zostanie pobudzony, w takim przypadku mogą krzyczeć lub walczyć, aby wstać z łóżka. Tacy wzburzeni pacjenci mogą również próbować usunąć rurki lub linie IV, które zapewniają ratujące życie leki. Na szczęście tylko około 10 procent pacjentów z niedoborem jest tego tak zwanego "nadaktywnego" podtypu.
W większości przypadków majaczenie jest mniej oczywiste, a pacjenci mogą po prostu spokojnie leżeć w łóżku, ale nie mają pojęcia, co się wokół nich dzieje. Ci ludzie mogą być ospali, a nawet nie reagować. Jest to znane jako "hipoaktywne" delirium, a około 40 procent pacjentów z delirią będzie miało tego typu. Pozostałe 50 procent pacjentów z delirium jest "mieszanych", na przemian cierpiących na objawy hiperaktywne i hipoaktywne.
Fluktuacja dotkliwości jest cechą charakterystyczną delirium. W jednej chwili pacjent może wydawać się zwykłym sobą, a za chwilę może zachowywać się jak ktoś zupełnie. Te fluktuacje mogą również trwać tak długo, jak godziny. Delirium często pogarsza się w czasie, gdy pacjent zwykle kładzie się spać, zjawisko znane w szpitalach jako "zmierzch".
Przyczyny delirium
Obecny sposób myślenia o delirium polega na tym, że dana osoba może mieć czynniki ryzyka dezorientacji, warunki mogą przyspieszyć delirium w pełni rozwinięte. Na przykład, pacjent w podeszłym wieku może mieć łagodne upośledzenie poznawcze, ale następnie rozwinąć infekcję dróg moczowych, która prowadzi do ostrego stanu splątania. Używanie alkoholu, depresja, niedożywienie, niektóre leki oraz upośledzenie wzroku i słuchu mogą również predysponować kogoś do delirium.
Istnieje bardzo długa lista rzeczy, które mogą spowodować, że ktoś z podstawowym czynnikiem ryzyka dla ostrego stanu splątania stanie się szczerze deliryczny. Pomocne może być poleganie na mnemonicznym "delirium", aby przypomnieć niektóre z najbardziej prawdopodobnych przyczyn:
D – Leki:Jest to prawdopodobnie najczęstsza przyczyna majaczenia. Dodanie trzech nowych leków podczas pobytu w szpitalu zwiększa ryzyko wystąpienia delirium trzykrotnie u starszych pacjentów. Najczęstszymi sprawcami są leki antycholinergiczne, takie jak wiele z tych stosowanych w leczeniu nietrzymania moczu. Benzodiazepiny i opiaty są również częstymi sprawcami. Jednak lista innych leków, które mogą powodować majaczenie, obejmuje także leki przeciwhistaminowe, przeciwpadaczkowe, steroidy, niektóre antybiotyki i wiele innych.
E – Epilepsja:Podczas gdy drgawki tradycyjnie uważano za mniej prawdopodobną przyczynę zmian w stanie psychicznym, ostatnie badania wykazały, że wysoki odsetek pacjentów, szczególnie na OIOM, cierpi na nieagresywny stan padaczkowy, co oznacza, że są prawie nieustannie chwytając bez stereotypowych konwulsyjnych ruchów kończyn.
L – Płuca:Zbyt mało tlenu lub dwutlenku węgla ze względu na trudności w oddychaniu może przyczynić się do ostrych stanów splątania. Obturacyjny bezdech senny jest czynnikiem ryzyka.
I – Infekcja:W zależności od tego, jak predysponowany jest ktoś do ostrego stanu splątania, niemal każda infekcja może popchnąć ich na skraj delirium, włącznie z łagodnymi infekcjami wirusowymi. Częściej przyczyną jest infekcja dróg moczowych, zapalenie płuc lub zakażenie skóry.
R – Retencja:Może to oznaczać zatrzymanie moczu lub kału. Zaparcie jest częstym czynnikiem majaczącym na delirium.
Ja – Zapalenie:Jest to celowo szeroka kategoria, ponieważ tak wiele rzeczy w ciele może wywołać reakcję zapalną. Reakcje alergiczne są jedną z możliwości. Chirurgia jest częstym czynnikiem majaczącym na delirium. Mogą to również zrobić przeszkody lub perforacje jelit.
U – Niestabilność:Ostre stany splątania mogą być sygnałem ostrzegawczym, że pacjent staje się poważnie chory. Ciśnienie krwi, które jest zbyt niskie lub zbyt wysokie, może powodować encefalopatię, podobnie jak zawał mięśnia sercowego (atak serca). Udary rzadko powodują majaczenie bez innych oznak udaru, takich jak osłabienie ręki lub nogi, ale rzadko mogą powodować zamieszanie.
M – Metabolizm:Dotyczy to zarówno chorób tarczycy, jak i cukrzycy, które mogą prowadzić do zbyt niskiego poziomu cukru we krwi (hipoglikemii) lub zbyt wysokiego (hiperglikemia). Inne hormony, takie jak kortyzol, mogą również prowadzić do zmian w myśleniu. Do tej kategorii można zaliczyć również niedożywienie i niewydolność nerek.
Jak widzisz, istnieje wiele powodów, dla których pacjent może być zdezorientowany w szpitalu. Większość zdezorientowanych pacjentów ma więcej niż jeden taki czynnik ryzyka w przypadku delirium. Powyższa lista nie obejmuje również innych pospolitych cech majaczących delirium, takich jak brak snu, cewnikowanie i wiele procedur, które są powszechne w szpitalach. Czasami lekarze muszą przejść cienką linię zarządzania delirium. Na przykład, podczas gdy ból może powodować delirium, więc może za dużo leków przeciwbólowych. Podczas gdy fizyczne utrudnienia są czasem potrzebne, aby powstrzymać zdezorientowanego pacjenta od wyciągnięcia przewodów i przewodów, fizyczne ograniczenia również pogarszają stany splątania.
Na szczęście są dodatkowe kroki, które personel medyczny i członkowie rodziny mogą podjąć, aby zapobiec majaczeniu przed wymknięciem się spod kontroli, podczas gdy podstawowe problemy są korygowane. Delirium jest przerażające, ale prawie nigdy trwałe. Właściwa opieka nad pacjentem może pomóc zapewnić, że każdy przeżyje doświadczenie z możliwie jak najmniejszą traumą.
