Reumatoidalne zapalenie stawów jest przewlekłą chorobą zapalną charakteryzującą się bólem, obrzękiem i sztywnością jednego lub kilku stawów. Trwałe zapalenie może prowadzić do postępującej utraty zdolności ruchowej, nasilenia nawrotów choroby i deformacji stawów. Z biegiem czasu może to również wpływać na serce, płuca, oczy i układ krwionośny, zwiększając ryzyko niepełnosprawności i śmierci.
Dzięki zrozumieniu objawów przedmiotowych i podmiotowych reumatoidalnego zapalenia stawów można rozpocząć diagnostykę i leczenie przed wystąpieniem bardziej poważnych powikłań.
Objawy początkowe
Co sprawia, że reumatoidalne zapalenie stawów jest tak mylące, że nie ma dwóch podobnych przypadków. Podczas gdy niektórzy będą się stopniowo rozwijać z utrzymującymi się okresami remisji, inni uderzają szybko i mocno.
Ogólnie rzecz biorąc, pierwsze oznaki choroby wydają się być niejasne – może nudny ból lub sztywność, które znikają wraz z delikatnym ruchem. Najmniejsze stawy są zwykle po raz pierwszy dotknięte, na przykład dłoni lub stóp. W takich przypadkach objawy będą najczęściej przewlekłe, postępujące stopniowo, ale uporczywie, z okazjonalnymi nawrotami.
Ale nie zawsze tak jest. W około 10 procentach do 20 procent przypadków początkowe objawy będą nagłe i intensywne, a następnie wydłużony okres bez żadnych objawów. Inni mogą mieć przejściowe objawy, które pojawiają się i znikają z pewną regularnością.
Wczesne objawy przedmiotowe i podmiotowe reumatoidalnego zapalenia stawów obejmują:
- Bóle stawów, obrzęk i sztywność
- Ciepło i zaczerwienienie w okolicy dotkniętego stawu
- Poranna sztywność, która zwykle poprawia się w ciągu 30 minut
- Zmęczenie i złe samopoczucie (ogólne złe samopoczucie)
- Niski gorączka stopnia i, czasami, objawy grypopodobne
Podczas gdy choroba może początkowo obejmować tylko jedno połączenie (zapalenie jednoartowe), zwykle wpływa na dodatkowe stawy w czasie (zapalenie wielostawowe).
Tymczasem wzór dotkniętych stawów będzie najczęściej symetryczny, co oznacza, że każdy staw dotknięty po jednej stronie ciała będzie dotknięty z drugiej strony.
Postęp choroby
Reumatoidalne zapalenie stawów jest przewlekłym postępującym zaburzeniem. Dopóki stan zapalny nie zostanie doprowadzony do stanu remisji, choroba będzie nadal postępować, powodując nie tylko ból i sztywność, ale także osłabienie integralności samego stawu.
Z czasem nieuleczalna reakcja autoimmunologiczna pogorszy wypełnienie błony maziowej w przestrzeni stawowej, zniszczy tkankę stawową i kostną i spowoduje wiązanie ("uwiązanie") stawów, dodatkowo ograniczając zakres ruchu. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku stawów obciążonych ciężarem, w których uszkodzenie może prowadzić do utraty ruchomości, takich jak kolana.
Często występuje również obrzęk, obrzęk tkanki spowodowany zatrzymaniem płynów. W przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów stan jest zazwyczaj obwodowy, co oznacza, że spowoduje obrzęk po obu stronach ciała, najczęściej stóp, kostek, nóg, rąk i dłoni.
Ostatecznie, gdy strukturalne podstawy stawu zostaną zniszczone, zaczną tracić swój kształt i wyrównanie, powodując zniekształcenie stawów. Typowe przykłady to:
- odchylenie Ulnara (deformacja dużych stawów w kostkach)
- Wspólny przykurcz (restrykcyjne skróty skrośne stawu)
- Nadwichnięcie nadgarstka (przemieszczenie i niewspółosiowość kości nadgarstka)
Występuje zwykle na tym etapie mogą rozwinąć się inne, bardziej potencjalnie poważne komplikacje.
Powikłania
W przeciwieństwie do choroby zwyrodnieniowej stawów (artretyzm "zużywający łzy") reumatoidalne zapalenie stawów nie tylko wpływa na stawy, ale powoduje ogólnoustrojowe (całe ciało) zapalenie, które może wpływać na każdy układ narządów w organizmie.
Pod ciągłym obciążeniem zapalenia, gładkie mięśnie i błony mogą zacząć się kurczyć, stwardnieć i stracić elastyczność.
Może to doprowadzić do niewydolności narządów, śmierci komórek i nieprawidłowego gromadzenia się płynów i gazów.
Skóra i błony śluzowe
Około 20 procent do 30 procent ludzi z reumatoidalnym zapaleniem stawów będzie rozwijać stwardniałe guzy pod skórą zwane guzkami reumatoidalnymi. Mogą być tak małe jak groch lub duże jak orzech i najczęściej rozwijają się na łokciach, kolanach lub kostkach. Wysypki, owrzodzenia i pęcherze mogą również występować w późnym stadium choroby.
Kolejny warunek, znany jako zespół Sjogrena, obejmuje zapalenie dróg łzowych i gruczołów ślinowych. Obrzęk tych tkanek może zmniejszyć objętość łez i śliny, prowadząc do suchości oczu i suchości w jamie ustnej. Również suchość pochwy, suchość skóry, uporczywy kaszel i zmęczenie. Zespół Sjogrena dotyka od 10% do 15% osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów i może prowadzić do ubytków jamy ustnej, infekcji drożdżowych i problemów ze wzrokiem.
Powikłania sercowo-naczyniowe
Zapalenie osierdzia, zapalenie błony otaczającej serce, charakteryzuje się bólem w klatce piersiowej i gromadzeniem się płynu (wysięk osierdziowy). Znane są również zmęczenie, duszność i rozwój guzków. Zapalenie osierdzia jest silnym wskaźnikiem choroby niedokrwiennej serca, wiodącej przyczyny zgonu u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów
Oprócz zapalenia mięśnia sercowego reumatoidalne zapalenie stawów może wpływać na naczynia krwionośne i prowadzić do powikłań zwanych zapaleniem naczyń. Zapalenie naczyń charakteryzuje się zwężeniem naczyń włosowatych do punktu, w którym krążenie może zostać odcięte. Najczęstszym objawem zapalenia naczyń jest martwa, czarna tkanka pod paznokciami, zwana cyfrowymi zawałami. Zapalenie naczyń może również wpływać na nerwy rąk i stóp, wywołując uczucie drętwienia, pieczenia i mrowienia. Często występują również: gorączka, zmęczenie, utrata masy ciała oraz bóle mięśni i stawów.
Komplikacje płuc
Zapalenie błony śluzowej wokół płuc, nazywane zapaleniem opłucnej, może prowadzić do nagromadzenia się płynu i ograniczenia oddychania. Z biegiem czasu zapalenie i rozwój guzków może powodować poważne blizny (zwłóknienie) w opuszce opłucnej. Palacze z reumatoidalnym zapaleniem stawów są szczególnie dotknięci tym i są bardziej narażeni na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) niż ich niepalący odpowiednicy.
Objawy zapalenia opłucnej obejmują uczucie ucisku w klatce piersiowej, duszność, szybki oddech i suchy kaszel.
Komplikacje oczu
Zespół Sjogrena jest najczęstszą przyczyną powikłań ocznych związanych z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Długotrwała suchość oka może często prowadzić do powstawania blizn, owrzodzeń, infekcji, a nawet perforacji rogówki.
Zapalenie twardówki jest kolejną komplikacją związaną z zapaleniem twardówki (bielą oka). Choroba charakteryzuje się zaczerwienieniem, nadmiernym łzawieniem i ekstremalną wrażliwością na światło. Z czasem stan zapalny może spowodować utratę wzroku i uszkodzenie oczu, w tym jaskrę, zaćmę i obwodowe wrzodziejące zapalenie rogówki (owrzodzenie obu rogówek).
Rokowanie
Nawet u osób z kontrolowanym reumatoidalnym zapaleniem stawów mogą pojawić się momenty, w których ból i stan zapalny nagle zaczną błyskać. Może to być spowodowane nadmiernym wysiłkiem, stresem, zmniejszającą się reakcją na leczenie, infekcją lub nawet niektórymi pokarmami, które jemy. W innych przypadkach może nie być znana przyczyna.
Rozbłyski mogą czasem trwać miesiącami, zanim samorzutnie ustąpią same lub zostaną poddane kontroli w trakcie leczenia.
Częstotliwość i ostrość tych rzutów są ważne, ponieważ mogą one dostarczyć wskazówek, jak powoli lub szybko postępuje choroba i jaki może być prawdopodobny wynik (rokowanie).
Wśród czynników, które mogą wpływać na rokowanie:
- Rozpoznanie w młodszym wieku (poniżej 40 lat) lub choroba przez wiele lat
- Znaczne uszkodzenie stawów w momencie rozpoznania
- Silne pozytywne wyniki w przypadku rozpoznania antybiotykowego na temat diagnozy
- Częste, ciężkie lub długotrwałe odblaski
- Bycie długotrwałym, ciężko palącym
- Otyłość (wskaźnik masy ciała powyżej 30)
- Wzrost liczby dotkniętych stawów
- Słabe zarządzanie chorobą (w tym nieodebrane wizyty, przerwy w leczeniu itp. )
- Niekontrolowane zapalenie, mierzone za pomocą ESR i CRP
- Ogólny ból i sztywność, które się nie poprawiają
Osoby, które mają kilka lub wiele z tych cech, są bardziej narażone na poważną chorobę, chyba że modyfikowalne czynniki ryzyka (takie jak palenie tytoniu lub przyleganie do narkotyków) ) może być zmienione.
Żywotność
Niestety, reumatoidalne zapalenie stawów wiąże się ze skróceniem przewidywanej długości życia z powodu długotrwałych powikłań choroby. O ile choroba autoimmunologiczna nie jest odpowiednio leczona, nasilające się objawy mogą zmniejszyć się o 10 do 15 lat od końca życia.
Choroba sercowo-naczyniowa, która jest często nasilona przez otyłość, palenie tytoniu i inne czynniki, pozostaje główną przyczyną zgonów u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Badania sugerują, że aż 40 procent zgonów u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów można bezpośrednio przypisać zdarzeniom sercowo-naczyniowym.
Posiadanie reumatoidalnego zapalenia stawów podwaja ryzyko zawału serca lub udaru mózgu. Ryzyko jest prawie trzykrotne, jeśli chorujesz przez 10 lub więcej lat. Utrata masy ciała, ćwiczenia fizyczne i rzucenie palenia mogą znacznie odwrócić te szanse, bez względu na to, na jakim etapie choroby się znajdujesz.
Kiedy zobaczyć się z lekarzem
Reumatoidalne zapalenie stawów może być przerażające, i to nie tylko z powodu objawów, ale także niepewności co do tego, co nas czeka. . Nie pozwól, aby to powstrzymało cię od podjęcia działań, jeśli podejrzewasz, że masz chorobę.
Zaletą wczesnej diagnozy jest to, że pozwala na wczesne leczenie. Mówiąc prościej, im wcześniej wprowadzisz leki modyfikujące przebieg choroby, tym bardziej pozytywne będą twoje długoterminowe wyniki.
W tym celu powinieneś sprawdzić, czy lekarz kiedykolwiek zauważy następujące objawy:
- Ból, obrzęk lub sztywność w jednym lub więcej stawów
- Stawy, które są czerwone lub ciepłe w dotyku
- Regularna sztywność stawów rano
- Trudność poruszanie stawem lub wykonywanie codziennych czynności
- Odcinek zwiększonego bólu stawów i sztywności trwający dłużej niż trzy dni
Jest to szczególnie ważne, jeśli w rodzinie występował reumatoidalny stan stawów. Posiadanie rodzeństwa lub reumatoidalnego zapalenia stawów prawie potraja ryzyko zachorowania na reumatoidalne zapalenie stawów, a posiadanie krewnego drugiego stopnia zwiększa podwójne ryzyko.
